İdarenin faaliyet alanının çeşitlenerek artmasının bir so- nucu olarak bu faaliyetlerden doğan uyuşmazlıkların çözümünde mahkemelerin hukuk bilgisi yetersiz kalmakta, uyuşmazlık konusu maddi olaya ilişkin teknik ve özel değerlendirme yapılması ihtiyacı ortaya çıkmaktadır. Bu ihtiyaç adli yargıda olduğu gibi idari yargılama usulünde de bilirkişilik müessesesi ile giderilmektedir. Yargı mercileri bir yandan çözümü teknik ve özel bilgi gerektiren uyuşmazlıklarda bilirkişi görüşü alınmasını zorunlu tutarken diğer yandan bilirkişi gö- rüşü alınabilecek halleri kapsam yönünden sınırlama, bu sayede yar- gı yetkisini muhafaza etme yönünde eğilim sergilemektedir. Ayrıca İdari Yargılama Usulü Kanunu’nda bilirkişilik müessesesinin düzen- lenmemesinin ve bu hususta Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na refe- rans yapılmış olmasının bir sonucu olarak gerek tabi olduğu ilkeler ve gerek uygulanan usul bakımından adli yargıda benimsenen kuralların çoğunlukla idari yargılama usulünde de geçerli olduğu söylenebile- cektir. Buna karşılık Danıştay, bilirkişilik müessesesine yönelik adli yargıda geçerli olan kuralları idari yargılama usulünün kendine özgü özellikleriyle yorumlamakta ve zaman zaman farklı uygulamalar be- nimsemektedir. Yargı mercileri çoğu zaman bilirkişi raporuna uygun şekilde hüküm kurmakta olduğundan, uygulamada bilirkişi raporları- nın verilen hüküm üzerinde doğrudan etkisinin bulunduğu yadsına- maz bir gerçektir. Bu durum ise söz konusu raporların da yargı mer- cileri tarafından denetlenmesini bir zorunluluk haline getirmektedir. İdari yargılama usulünde bilirkişi raporları gerek Danıştay ve gerek Anayasa Mahkemesi ve Avrupa İnsan Hakları Mahkemesi tarafından organik, biçimsel ve içeriksel yönden denetime tabi tutulmaktadır.
As a result of the diversification and increase in the field of activity of the administration, the legal knowledge of the courts became insufficient in the resolution of disputes arising from these activities and the need for technical and special evaluation of the subject to the dispute emerges. This requirement is met by the institution of expert witness in administrative judicial procedure as well as in the ordinary judiciary. While the judicial authorities, on the one hand, require expert opinion in disputes whose resolution needs technical and specialized knowledge, on the other hand, they tend to limit cases where expert opinion is obtained in terms of scope, thus preserving their jurisdiction. In addition, as a result of the fact that the institution of expert witness is not regulated in the Law No. 2577 and a reference is made to the Code of Civil Procedure, it can be said that the rules adopted in the ordinary judiciary in terms of both the principles and the procedure applied are mostly valid in the administrative judicial procedure. However, the Council of State interprets the rules applicable in the ordinary judiciary with the spe- cific characteristics of the administrative procedure and adopts dif- ferent practices from time to time. In practice it is an undeniable fact that expert reports have a direct effect on the judgement, since the judicial authorities often render judgements in accordance with the expert report. This situation makes it an obligation for the judicial authorities to review also these reports. In administrative judicial procedure, expert reports are subject to organic, formal and con- textual review by the Council of State, the Constitutional Court and the European Court of Human Rights.
