Akademik Veri Yönetim Sistemi
Temaşa Erciyes Üniversitesi Felsefe Bölümü Dergisi, sa.9, ss.39-59, 2018 (Hakemli Dergi)
Bu makalemizin amacı, Searle’ün zihin-beden problemine yaklaşımının özgünlüğünün değerlendirilmesidir.
Searle söz konusu probleme yönelik yaklaşımını, felsefede yaygın olan
iki görüşün eleştirisinden hareketle geliştirir: Materyalizm ve düalizm. Ona göre, evrende
biri zihin diğeri madde olmak üzere iki tözün mevcudiyetini savunan düalizm kadar, zihinsel
nitelikleri fiziksel niteliklere indirgeyen versiyonu içinde materyalizm de hatalıdır. Bu
itibarla da Searle’ün yaklaşımı, materyalizm-düalizm ikileminden kaçınan, ama bununla
birlikte iki düşünme yolunun da haklı yönlerini sentezleyen bir özgünlük sergiler. Ona göre,
indirgemeci ya da eleyici versiyonları dışında materyalizm, bilince ve çeşitli zihinsel durumlara
beyindeki süreçlerin neden olduğunu kabul etmesi bakımından haklıdır. Düalizm
ise, iki ayrı töz varsayımının hatasına rağmen, zihinsel olanın indirgenemezliğine yaptığı
vurgu bakımından haklıdır. Searle beyindeki süreçlerin zihinsel durumlara neden olmasındaki
“nedensellik” türü yanında, zihinsel durumların nesnelere yöneltilmesine neden olan
ikinci bir “nedensellik” türünü açığa çıkarır: Yönelimsel nedensellik. Özetlediğimiz bu çerçeve
içinde, Searle’ün zihin-beden problemine, fizikalizmin indirgemeci ve eleyici olmayan
bir versiyonunu ortaya koymak suretiyle çözüm aradığını gösterdik.
The aim of this article was to evaluate the originality of Searle’s approach to the body-mind
problem. Searle bases his approach on the critique of two common positions in philosophy:
Materialism and dualism. To Searle’s prospect, a reductionist version of materialism, which
subjugates mental properties to physical ones, is as mistaken as the dualism that supports
the existence of two substances in the universe, namely mind and matter. In this sense, avoiding
the materialism-dualism dilemma but synthesizing the justifiable aspects of both ways
of thinking, Searle’s approach proves a certain originality. Its reductionist or eliminative
versions put aside, the materialist position seems right to him in acknowledging cerebral
processes as cause of conscience and mental states. Dualism, on the other hand, can be justified
in its emphasis on the irreducibility of what is mental, despite its unfounded presumption
of two distinct substances. In addition to the type of “causality” where the processes
in the brain provoke mental states, Searle reveals a second type of “causality” which makes
mental states lean towards objects: The intentional causality. This is the framework in which
we have summarized a non-reductionist and non-eliminative version of physicalism that
Searle offers as a solution the body-mind problem.