Günümüzde siyaset felsefesi alanındaki tartışmaları belirleyen teorilere baktığımızda, çoğulcu ve çatışmayı dışlamayan bir kamusal alan ve kamusal müzakere meselelerinin kaçınılmaz biçimde bu tartışmaların merkezine yerleştiğini fark ederiz. Bir yandan giderek sönümlenen ve giderek oy verme eylemiyle sınırlanan bir yurttaşlığı yeniden aktif hale getirmenin imkanlarını, insan haklarına dayalı bir yurttaşlık anlayışı içinden ortaya koymaya çalışan bu teoriler, diğer yandan bize demokrasinin paradoksal doğasını hatırlatırlar ve onu kesinlik ifade eden bir hedef, bir nihai uzlaşma durumu olarak değil, çatışma ve uzlaşma arasındaki gerilimin sürekli olarak deneyimlendiği bir toplumsal özgürleşme ve adalet dinamiği olarak açığa çıkarırlar. Bu makale, demokrasiyi insan hakları ile yurttaşlık arasındaki bağa ve çatışma-uzlaşma gerilimine odaklanarak düşünen Etienne Balibar ve Catherine Colliot Thélène’in teorilerini ele alarak, bu teorilerde ortaya konan yurttaşlık anlayışlarının bize cumhuriyeti yeniden düşünmek konusunda nasıl bir yol gösterdiği üzerine bir düşünce taslağı oluşturmayı amaçlamaktadır.