The third type of breach of contract, apart from debtor default and impossibility of performance, is defective performance, which includes poor execution of the contract and breaches of ancillary obligations. For instance, if a machine is rendered unusable due to negligence by the contractor during repairs under a contract of work, this would fall under the scope of defective performance, as described by this third type of breach. In such a situation, if the parties fail to reach a settlement, the machine owner (employer) may seek judicial relief and claim compensation for their losses. If the judge takes a period of time close to the judgment as a basis when determining the amount of compensation, taking into account the other losses of the injured party, such as the value of the machine, the lost profit, etc., the plaintiff will be able to replace the damaged machine with a new one when the compensation is received, and the assets will be restored to the condition they would have been in if the damage had never been occurred. However, according to the established case law of the Turkish Court of Cassation, damages are typically assessed based on the date of the contractual breach or the commission of the tort. Since compensation determined using this method often fails to cover the actual damage at the time of the ruling, it is generally accepted in legal doctrine that interest on damages (referred to as “compensatory interest”) should accrue from the date of the incident. The application of compensatory interest is frequently observed in the precedents of the Court of Cassation, especially to address delays in compensating damages arising from tortious acts, and sometimes in cases related to contractual breaches. The accrual of compensatory interest is not contingent upon whether the breach constitutes a contractual violation or a tort, nor does it require the issuance of a formal notice of default. This is because compensatory interest is intended to compensate the creditor for the increasing losses incurred between the date on which the damages are assessed and the date of the court’s judgment. Compensatory interest, in essence, is not a technical interest but an integral part of the creditor’s damages and begins to accrue automatically without the need for a formal notice.
Sözleşmenin borçlu temerrüdü ve ifa imkânsızlığı dışındaki üçüncü ihlal türü, sözleşmenin kötü ifası ve yan yükümlülüklerin ihlalini içerisinde barındıran, gereği gibi ifa etmeme halidir. Mesela bir makinanın, eser sözleşmesi uyarınca tamir edilirken yüklenicinin ihmali dolayısıyla kullanılamaz hale gelecek şekilde yanması, gereği gibi ifa etmeme olarak ifade edilen bu üçüncü ihlal kapsamında değerlendirilecektir. Böyle bir durumda taraflar uzlaşamazsa, makine sahibi iş sahibi zararlarının tazmin edilebilmesi için yargıya başvurabilecektir. Yargılama esnasında hâkim, makinanın değeri, yoksun kalınan kâr gibi zarar görenin başkaca kayıplarını da dikkate alarak tazminat miktarını belirlerken, hükme yakın bir zaman dilimini esas alırsa, davacı, tazminat eline geçince yanan makinanın yerine yenisini koyabilecek ve zarar hiç doğmasaydı malvarlığının içinde bulunacağı duruma getirilmiş olacaktır. Böyle olaylarla ilgili Yargıtay’ın yerleşmiş içtihatları uyarınca, zarar, sözleşmenin ihlal edildiği ya da haksız fiilin işlendiği an esas alınarak belirlenmektedir. Bu yöntemle belirlenen tazminat, hüküm tarihindeki zararı karşılamadığından, hükme esas alınan tazminata, olay tarihinden itibaren tazminat faizi işletilmesi gerektiği kabul edilmektedir. Tazminat faizi uygulamasına, Yargıtay içtihatlarında, haksız fiile dayalı zararların tazmini açısından sıklıkla, sözleşmeye dayalı zararların tazmini açısından ise bazen başvurulduğu görülmektedir. Oysa tazminat faizinin işletilmesi için, borca aykırı davranışın sözleşme ihlali ya da haksız fiil teşkil etmesinin önemi bulunmamaktadır. Zira, tazminat faizi ile, zararın belirlenmesinde esas alınan tarih ile hüküm tarihi arasında alacaklının artan zararlarının karşılanması amaçlanmaktadır. Tazminat faizi, esasında teknik anlamda bir faiz olmayıp, alacaklının zararının bütünleyici parçasıdır ve ihtara gerek olmadan kendiliğinden işlemeye başlar.
