Uluslararası vergi hukukuna ilişkin kurallar günümüz ekonomisinin en hızlı büyüyen parçası olan dijital ekonomiyi ve bu alanda faaliyet gösteren teşebbüs modellerini karşılamakta yetersiz kalmaktadır. Bir ülkede fiziksel olarak hiç bir varlık göstermeden orada ve sınır ötesi hizmet sunarak gelir elde eden kurumların geliri bu nedenle önemli miktarlarda vergi dışı kalmaktadır. Bununla birlikte, bu yeni ekonomide kullanıcının bizzat kendi katılımı ile yarattığı değer vergi yasalarında karşılığını bulamamaktadır. Bu sorunları aşabilmek amacıyla dünya çapında ortak çözüm arayışları sürdürülmektedir. OECD bünyesinde atılan adımlar henüz somut bir sonuca ulaşılmasını sağlamamıştır. Avrupa Birliği tarafından geliştirilen ortak çözüm arayışı da henüz bir sonuç verebilmiş değildir. Ortak hareket edebilme ihtimalinin yakın görünmemesi vergi kaybından mustarip bazı ülkelerin tekil olarak hareket etmeleri ve kendi hukuk sistemleri içinde dijital ekonomiyi vergilendirecek önlemler almaları soncunu doğurmuştur. Bu çalışmada OECD ve Avrupa Birliği nezdinde gerçekleştirilen çalışmalar ele alındıktan sonra, ülkelerin tekil önlemleri, özellikle de yeni yürürlüğe giren Fransız dijital hizmet vergisi incelenecektir.