Terekede mevcut tüm hakların ve borçların mirasçılar arasında paylaşılması ile miras ortaklığı sona erer. Mirasçılara özgülenen malların ayıplı çıkması veya mal üzerinde üçüncü kişinin üstün hak iddiasında bulunması her zaman mümkündür. Bununla birlikte mirasçılardan birine özgülenen hakkın mevcut olmaması veya borçlunun ödeme gücünün bulunmaması da söz konusu olabilir. Bu nedenle, mirasçıların paylaşımdan sonra birbirlerine karşı sorumlu olması tüm mirasçıların miras paylarını alabilmeleri ve mirasçılar arasında ortaya çıkacak eşitsizliği bertaraf edebilmek adına oldukça önem taşır. TMK m.679’da düzenlenen garanti sorumluluğu ile kanun koyucu ortaya çıkabilecek bu olumsuzlukları giderme amacı güder. İlgili hükmün birinci fıkrasında mirasçıların paylaşmanın tamamlanmasından sonra paylarına düşen mallar için birbirlerine karşı satım hükümlerine göre sorumlu olacağı, diğer bir ifade ile ayıp ve zapt dolayısıyla sorumlu olacağı düzenlenir. Maddenin ikinci fıkrasında ise mirasçıların paylaşmada her birine özgülenmiş olana alacağın varlığını garanti ettikleri ve borsaya kayıtlı olan kıymetli evrak dışında, alacağın mirasçının hakkına mahsup edilen miktarı için borçlunun ödeme gücünden adi kefil gibi sorumlu oldukları düzenlenir. Garanti ve kefalete dayanan talepler bir yıllık zamanaşımı süresine tabidir.
The community of the heirs ends with the sharing of all rights and debts in the estate among the heirs. The property allocated to the heirs may have defects or be subject to claims by third parties at any time. Furthermore, it is possible that the right allocated to one of the heirs may not actually exist or that the debtor may be unable to fulfill their financial obligations. Therefore, it is essential for the heirs to be responsible to each other after the distribution to ensure that all heirs can receive their inheritance shares and to prevent inequalities between them. The guarantee liability regulated by Article 679 of the Turkish Civil Code aims to eliminate such possible negative consequences. The first paragraph of the relevant provision regulates that on completion of the division, the heirs are mutually liable for the estate property as if they were purchasers and vendors. The second paragraph of the article regulates that the heirs must mutually warrant the existence of claims allocated to them in the division and, except in the case of securities with a market price, are mutually liable as simple guarantors for the debtor’s solvency in the amount at which such claims were brought into account. Claims under such warranty prescribe one year after the division or the subsequent date on which the claims fell due.
