Kentsel alanların büyümesi ve gelişimiyle birlikte akıllı şehirlerin evrimi, kentsel planlama ve sürdürülebilirlik için kritik bir öneme sahip olmuştur. Şehirler, vatandaşların yaşam kalitesini artırma ve kentsel işlevlere yanıt verme amacıyla ekonomik büyümeyi teşvik etmek için akıllı olma zorunluluğu ile karşı karşıyadır. Bu bağlamda, şehirler genellikle performansı ve verimliliği artırmak için veriye dayalı akıllı teknolojilere yatırım yapmaktadırlar. Ancak bir şehri akıllı olarak değerlendirebilmek için, sadece teknoloji alanında değil, çeşitli boyutlardaki kriterleri karşıladığını göstermek gerekmektedir. Bunu yapmanın en etkili yollarından biri, şehrin rakipleri arasında nasıl bir konuma sahip olduğunu analiz etmektir. Bu makale, esas alınan veri tabanlarında ortak olan dünya genelinde 48 şehrin akıllı şehrin yeterliliğini, başlıca Technique for Order Performance by Similarity to Ideal Solution (TOPSIS) ve entropi ağırlık yöntemlerinden oluşan bir metodoloji kullanarak incelemektedir. Önerilen metodoloji, şehirleri yedi farklı boyutta nesnel şekilde analiz etmektedir. Elde edilen sonuçlar, şehirlerin akıllı şehir olmadaki genel performanslarının yanı sıra, yatırım yaparak güçlendirilmesi gereken zayıf yönlerini de ortaya koymaktadır. Bu yaklaşım, şehir plancılarına, politika yapıcılara ve diğer paydaşlara, sürdürülebilir akıllı şehirlerin gelişiminde en iyi stratejileri belirleyebilmelerine, ilerlemeyi takip edebilmeleri ve yatırımları etkin bir şekilde yönlendirebilmeleri için değerli bir araç sunmaktadır.
With the growth and development of urban areas, the evolution of smart cities has become critically important for urban planning and sustainability. Cities are faced with the imperative to be 'smart' to enhance the quality of life for their citizens, respond to urban functions, and promote economic growth. In this context, cities frequently invest in data-driven smart technologies to boost performance and efficiency. However, to deem a city 'smart', it is essential to demonstrate that it meets criteria not only in the technology sector but across various dimensions. One of the most effective ways to do this is to analyze a city's standing amongst its competitors. This paper examines the smart city proficiency of 48 cities worldwide that are common in the referenced databases, using a methodology primarily composed of the TOPSIS and entropy weight methods. The proposed methodology objectively evaluates cities across seven different dimensions. The results highlight not only the general performance of cities in becoming smart but also pinpoint the areas that require strengthening through investments. This approach offers city planners, policymakers, and other stakeholders a valuable tool to identify best practices, monitor progress, and efficiently direct investments in the evolution of sustainable smart cities.
