20. yüzyıl Fransız romanının köşe taşlarından André Malraux’nun romanlarındaki sayısı zaten oldukça az olan kadın karakterlere önemli bir rol vermemesi ve romanlarındaki bazı erkek karakterlerin günümüzde cisiyetçi olarak adlandırılabilecek söylemleri, ilk eşi Clara Malraux’nunkiler gibi gerçek yaşamdaki kimi tanıklıklarla birleşince kimilerinin gözünde kadın düşmanı bir Malraux imajının yaratılmasına neden olmuştur. Dahası, sanki Malraux bir kadın düşmanı olduğu için romanlarında kadına olabildiğince az yer vermiş, o yine aynı nedenle kadınla ilgili olumsuz bir imaj çizmiş gibi bir anlayış gelişmiştir. Bu da kurmaca yapıtındaki kimi söylemleri, insan olarak Malraux’ya atfetmek gibi çok da anlamlı olmayan, kısır ve dar görüşlü bir bakış açısı doğurmuştur. Oysa, bizim de bu makalede ortaya koymaya çalıştığımız gibi, Malraux’nun romanlarındaki kadın varlığını (ve yokluğunu) doğru bir biçimde değerlendirebilmek için yazarın felsefesini, roman anlayışını, romanlarının doğasını, dönemin düşünsel ve yazınsal dinamiklerini dikkate almak zorunludur. Kadın varlığının azlığını romanlarının doğasıyla açıklamak son derece kolaydır; zira modern tragedyalar olarak okunabilecek bu metafizik epik romanlar yazgılarına karşı savaşan erkeklerin anlatılarıdır. Bu nedenle gerçek sorunsal Malraux bir kadın düşmanı mıydı, değil miydi sorusundan çok romanlarının düşünsel ve yazınsal dinamikleri çerçevesinde kadının nasıl konumlandırıldığıdır. Kadının konumlandırılmasında belirleyici olan, kadını ötekinin bir figürü ve erotik bir araç olarak gören anlayıştır. Bu anlayışın kaynağını büyük ölçüde İki Savaş Arası dönemin düşünsel iklimininde aramak gerekir.