Akademik Veri Yönetim Sistemi
Praksis, sa.68, ss.69-93, 2025 (TRDizin)
Bu çalışma,
Demokratik Kongo Cumhuriyeti ve Zambiya’nın Çin Halk Cumhuriyeti ile ilişkileri
üzerinden, kapitalist dünya ekonomisinde yeşil dönüşümün sınırlarını
incelemektedir. Yeşil dönüşüm, ekolojik krizle mücadele iddiası taşısa da küresel
ekonomi içindeki eşitsiz güç ilişkilerini araçsallaştırmakta ve yeşil
madenciliğe dayalı yeni bir sermaye birikim stratejisi olarak şekillenmektedir.
Bu açıdan, merkez-çevre hiyerarşisinin baskısını deneyimlemesine rağmen Çin’in
yeşil dönüşüm stratejisi üzerinden çevre ülkelerle kurduğu eşitsiz ekolojik ve
ekonomik mübadele, küresel sistemdeki asimetrik ilişkilerin karmaşıklığını
ortaya koymaktadır. Çin’in Demokratik Kongo Cumhuriyeti ve Zambiya ile olan
ilişkileri, “ekolojik medeniyet” ve “Güney-Güney işbirliği” söylemlerine
rağmen, geleneksel Kuzey-Güney sömürge pratiklerini yeniden üretmektedir. Sahip
oldukları zengin mineral kaynakları nedeniyle uluslararası yeşil rekabetin
merkezinde yer alan bu ülkeler, hammadde tedarikçisi çevre ülke konumuna
sıkıştırılmakta, Çin ise uluslararası iş bölümünde baskın bir konuma yerleşerek
yeşil sanayisini güçlendirmektedir. Zayıf çevre politikaları ve ucuz iş gücü,
bu ülkeleri Çin sermayesi için cazip hale getirirken, eşitsiz mübadele bağımlılık
ilişkilerini derinleştirmektedir. Bu çalışma, iklim krizinin küresel ve
sınıfsal eşitsizliklerle nasıl iç içe geçtiğini tartışarak, yeşil kapitalizmin
fosil kapitalizminin yeni bir biçimi olarak nasıl işlediğini ve Güney’in
Kuzeyleşme sürecine nasıl katkı sağladığını analiz edecektir.
This study
examines the limitations of the green transition within capitalist world
economy through the relations of the People’s Republic of China with the
Democratic Republic of Congo and Zambia. Despite its claim to combat the ecological
crisis, the green transition instrumentalizes unequal power relations within
the global economy and takes shape as a new capital accumulation strategy based
on green mining. From this perspective, the unequal ecological and economic
exchange established by China through its green transition strategy with
peripheral countries, despite experiencing the pressures of the core-periphery
hierarchy, reveals the complexity of asymmetric relations in the global system.
China’s relations with the Democratic Republic of Congo and Zambia, despite the
discourses of “ecological civilization” and “South-South cooperation”,
reproduce traditional North-South colonial practices. These countries, located
at the center of international green competition due to their rich mineral
resources, are confined to the position of peripheral countries supplying raw
materials, while China establishes a dominant position in the international
division of labor, strengthening its green industry. Weak environmental
policies and cheap labor make these countries attractive to Chinese capital,
while unequal exchange deepens dependency relations. This study will analyze
the intricate relationship between the climate crisis and global and class
inequalities, exploring how green capitalism functions as a new form of fossil
capitalism and contributes to the “Northernization” of the Global South.